Als de vervelende meneer Gom verdwenen lijkt, is de rust in Lamme Griemel teruggekeerd, tot mevrouw Schattig aangevallen wordt door Gnomen. Polly (9) en Vrijdag gaan op onderzoek en stuiten op de Aardmankoning die hen erg bekend voorkomt. Als de aardmannetjes Lamme Griemel binnenvallen, moeten ze alles op alles zetten om het dorp te redden. Dit derde boek* over meneer Gom, dat zelfstandig gelezen kan worden, kent weer net zo’n absurd verhaal als de eerste twee boeken. Het verhaal gaat eigenlijk nergens over, maar de schrijver probeert in iedere zin een grap te stoppen, wat door die grote hoeveelheid op een gegeven moment eerder tot irritaties gaat leiden dan tot een glimlach. De combinatie met grappige zwart-witillustraties en het spelen met de lay-out door verschillende lettertypes te gebruiken op een vaak vlekkerige pagina, zorgen in ieder geval wel voor een opvallend boek dat de doelgroep waarschijnlijk wel zal aanspreken. De tekst is eenvoudig en het nonsensverhaal zeer makkelijk te volgen. Ook goed voor te lezen. In Engeland zijn andere delen uit de serie onderscheiden met o.a. de Roald Dahl Funny Prize en de Red House Children's Book Award. Eerder verschenen als 'Meneer Gum en de gnomen'**. Vanaf ca. 8 jaar. Masquer le texte

In het stadje Lamme Griemel komen de leider Vrijdag, het kleine meisje Polly en de schooldirecteur Alex Tolman samen, omdat ze vermoeden dat de ergste misdadiger — Meneer Gom — weer een griezelig plan aan het smeden is.

Ze komen te weten dat de aardmannetjes hun dorp willen veroveren. Het trio besluit een gevaarlijke tocht te ondernemen naar de aardmanberg om ze te verslaan. Ieder van het drietal heeft een bijzondere gave. De leider Vrijdag is een wijze oude man die de geheimen van Ruimte en Tijd kende. Polly is dapper en oprecht met een hart van goud. Alex Tolman, de schooldirecteur van het Sint-Pterodactylus College voor de Armen, is een mannetje van peperkoek met elektrische spieren en is maar 15,24 cm lang. Deze beschrijving van de personages illustreert hoe het hele verhaal doorspekt is met absurde humor, grappige kolder en een ongebreidelde fantasie. Het verhaal op zich is simpel, er wordt wel degelijk een avontuurlijke spanning opgebouwd, maar de verrassende ontknopingen zijn poepsimpel met knotsgekke gebeurtenissen. Het trio slaagt er telkens in aan het gevaar te ontsnappen en ze hebben ieder een gave die hen op het gepaste moment bevrijdt uit een benarde situatie. De auteur haalt inspiratie uit de meest bizarre associaties. Het verhaal is turbulent door de snelle acties en grapjes die elkaar opvolgen.

Het scenario zit vol met groteske dramatiek en absurde humor die kinderen echt wel grappig vinden. Zo hield Vrijdag van zijn vrouw als van een barbecue. Of wanneer Alex het vrouwtje bewusteloos vindt en zijn tederheid op een aparte manier tot uitdrukking brengt: ‘En Alex sprong op haar kin en floste heel teder haar lieflijke tanden’.

De auteur neemt ook een grote taalvrijheid, zo gebruiken de aardmannetjes een soort dialect: “Jouw harses benen te klein voor je hoofd”.

Het verhaal blijft boeien: knotsgekke gebeurtenissen volgen elkaar in snel tempo op, je leest de meest bizarre ontknopingen en tussendoor beleef je grappige karaktertyperingen. Het is een humor en ongebreidelde fantasie, die kinderen zeker aanspreekt. Prachtig zijn de vele illustraties tussendoor die er heel goed bij passen en aan het verhaal een sterke dynamiek geven. Tekst en illustraties vormen een mooi geheel vol grappige spitsvondigheden. Je moet er maar opkomen, op die knotsgekke ideeën. Ik kan me voorstellen dat kinderen er veel leesplezier aan beleven en het fantastisch vinden.

Masquer le texte

In het stadje Lamme Griemel komen de leider Vrijdag, het kleine meisje Polly en de schooldirecteur Alex Tolman samen, omdat ze vermoeden dat de ergste misdadiger — Meneer Gom — weer een griezelig plan aan het smeden is.

Ze komen te weten dat de aardmannetjes hun dorp willen veroveren. Het trio besluit een gevaarlijke tocht te ondernemen naar de aardmanberg om ze te verslaan. Ieder van het drietal heeft een bijzondere gave. De leider Vrijdag is een wijze oude man die de geheimen van Ruimte en Tijd kende. Polly is dapper en oprecht met een hart van goud. Alex Tolman, de schooldirecteur van het Sint-Pterodactylus College voor de Armen, is een mannetje van peperkoek met elektrische spieren en is maar 15,24 cm lang. Deze beschrijving van de personages illustreert hoe het hele verhaal doorspekt is met absurde humor, grappige kolder en een ongebreidelde fantasie. Het verhaal op zich is simpel, er wordt wel degelijk een avontuurlijke spanning opgebouwd, maar de verrassende ontknopingen zijn poepsimpel met knotsgekke gebeurtenissen. Het trio slaagt er telkens in aan het gevaar te ontsnappen en ze hebben ieder een gave die hen op het gepaste moment bevrijdt uit een benarde situatie. De auteur haalt inspiratie uit de meest bizarre associaties. Het verhaal is turbulent door de snelle acties en grapjes die elkaar opvolgen.

Het scenario zit vol met groteske dramatiek en absurde humor die kinderen echt wel grappig vinden. Zo hield Vrijdag van zijn vrouw als van een barbecue. Of wanneer Alex het vrouwtje bewusteloos vindt en zijn tederheid op een aparte manier tot uitdrukking brengt: ‘En Alex sprong op haar kin en floste heel teder haar lieflijke tanden’.

De auteur neemt ook een grote taalvrijheid, zo gebruiken de aardmannetjes een soort dialect: “Jouw harses benen te klein voor je hoofd”.

Het verhaal blijft boeien: knotsgekke gebeurtenissen volgen elkaar in snel tempo op, je leest de meest bizarre ontknopingen en tussendoor beleef je grappige karaktertyperingen. Het is een humor en ongebreidelde fantasie, die kinderen zeker aanspreekt. Prachtig zijn de vele illustraties tussendoor die er heel goed bij passen en aan het verhaal een sterke dynamiek geven. Tekst en illustraties vormen een mooi geheel vol grappige spitsvondigheden. Je moet er maar opkomen, op die knotsgekke ideeën. Ik kan me voorstellen dat kinderen er veel leesplezier aan beleven en het fantastisch vinden.

Masquer le texte

In het stadje Lamme Griemel komen de leider Vrijdag, het kleine meisje Polly en de schooldirecteur Alex Tolman samen, omdat ze vermoeden dat de ergste misdadiger — Meneer Gom — weer een griezelig plan aan het smeden is.

Ze komen te weten dat de aardmannetjes hun dorp willen veroveren. Het trio besluit een gevaarlijke tocht te ondernemen naar de aardmanberg om ze te verslaan. Ieder van het drietal heeft een bijzondere gave. De leider Vrijdag is een wijze oude man die de geheimen van Ruimte en Tijd kende. Polly is dapper en oprecht met een hart van goud. Alex Tolman, de schooldirecteur van het Sint-Pterodactylus College voor de Armen, is een mannetje van peperkoek met elektrische spieren en is maar 15,24 cm lang. Deze beschrijving van de personages illustreert hoe het hele verhaal doorspekt is met absurde humor, grappige kolder en een ongebreidelde fantasie. Het verhaal op zich is simpel, er wordt wel degelijk een avontuurlijke spanning opgebouwd, maar de verrassende ontknopingen zijn poepsimpel met knotsgekke gebeurtenissen. Het trio slaagt er telkens in aan het gevaar te ontsnappen en ze hebben ieder een gave die hen op het gepaste moment bevrijdt uit een benarde situatie. De auteur haalt inspiratie uit de meest bizarre associaties. Het verhaal is turbulent door de snelle acties en grapjes die elkaar opvolgen.

Het scenario zit vol met groteske dramatiek en absurde humor die kinderen echt wel grappig vinden. Zo hield Vrijdag van zijn vrouw als van een barbecue. Of wanneer Alex het vrouwtje bewusteloos vindt en zijn tederheid op een aparte manier tot uitdrukking brengt: ‘En Alex sprong op haar kin en floste heel teder haar lieflijke tanden’.

De auteur neemt ook een grote taalvrijheid, zo gebruiken de aardmannetjes een soort dialect: “Jouw harses benen te klein voor je hoofd”.

Het verhaal blijft boeien: knotsgekke gebeurtenissen volgen elkaar in snel tempo op, je leest de meest bizarre ontknopingen en tussendoor beleef je grappige karaktertyperingen. Het is een humor en ongebreidelde fantasie, die kinderen zeker aanspreekt. Prachtig zijn de vele illustraties tussendoor die er heel goed bij passen en aan het verhaal een sterke dynamiek geven. Tekst en illustraties vormen een mooi geheel vol grappige spitsvondigheden. Je moet er maar opkomen, op die knotsgekke ideeën. Ik kan me voorstellen dat kinderen er veel leesplezier aan beleven en het fantastisch vinden.

Masquer le texte