De zevensprong is een ergerlijk moeilijke volksdans met 'stampen op de vloer, aanraken van de vloer met knie en elleboog en ten slotte met de neus'. Hoe minder nuchter, hoe makkelijker je hem danst, naar het schijnt.

Waarom ik dit aanhaal? Ik heb moeite met het eveneens geforceerde opzet van het nieuwe boek van samenstelster-dichter Patricia de Corte De zevensprong. Ze brengt er zeven 'markante'dichters -- onder wie ze ook zichzelf rekent, wat niet zo bescheiden is voor een samensteller -- samen met zeven bekende bloembinders. De combinatie 'gedicht met plaatje van bloemstuk' geldt voor velen misschien als het summum van poëzie, maar dit boek levert nogmaals het bewijs dat gedichten met plaatjes niet altijd vuurwerk opleveren.

Het werk van de bloembinders mag er best wezen. Stijn Cuvelier, Jan de Ridder, Anneke Goessens, Luc Lissens, Veerle Tisseghem, Nathalie Vandeputte en Katrien Vandierendonck zijn over het algemeen jonge mensen die zich specialiseerden in de bloembinderskunst en er hun passie van maakten. Dat blijkt duidelijk uit hun motivatie die ze aan de hand van enkele vraagjes over hun geboorte, vorming, favoriete bloem, onvergetelijke schikervaringen toelichten. Hun werk wordt vervolgens via een viertal projecten getoond. De fotografie en de lay-out haken hier met een geraffineerde precisie op elkaar in. Een grote foto wordt afgewisseld met kleinere detailopnames. De bloemencreaties zijn stuk voor stuk schitterend in beeld gebracht door Isabel Rottiers. Jammer dat ze soms te veel het gedicht willen illustreren. Zo hoefde Anneke Goessens volgens mij geen twee stenen in haar -- overigens unieke -- werk te integreren, omdat dit vermeld wordt in een gedicht van Alex Tresignie. Het kan natuurlijk ook zijn dat Alex Tresignie het gedicht pas na de creatie van het bloemstuk schreef en dat het om een unieke samenwerking ging. Intrigerender zijn de speelse terzijdes, zoals grillige insecten van Nathalie Vandeputte bij het gedicht 'Pop' van Koen Stassijns, de meer uit de band springende creaties van Luc Lissens bij een gedicht van Marc Tritsmans. Het kruisbeeld met aronskelken bij nieuw werk van Patricia De Corte werkt volgens mij niet meer.

De dichters zijn voornamelijk Lannoo-dichters en/of samenstellers: Lut de Block, Patricia De Corte, tevens de samenstelster van het boek, Hilde Keteleer, Alex Tresignie, Mark Tritsmans en oude rotten Koen Stassijns en Ivo van Strijtem.

Dit boek is wel een waardige, maar geen erg originele opvolger van Bloeiende woorden, ook al door Patricia De Corte samengesteld. [Hilde Lauwers] Verberg tekst

Bij de gedichten van zeven Vlaamse dichters maakten zeven bekende Vlaamse bloemsierkunstenaars bijpassende bloemstukken. Elk hoofdstuk begint met een korte biografie van de bloemschikker vergezeld door een portret. Hierna volgen telkens vier bloemstukken bij vier gedichten. Tot slot volgt een toelichting bij alle boeketten waarin de benodigdheden en de uitwerking voor elk boeket worden aangegeven, zodat de lezer eventueel ook zelf aan de slag kan. Het boek dat samengesteld is door een van de dichters, is bedoeld voor mensen die van poëzie en van bloemsierkunst houden. De kleurenfoto's en vormgeving zijn sfeervol en passend bij het onderwerp.