In het overgrote deel van de prentenboeken figureren nog steeds gezinnen met één mama, één papa en twee of drie kinderen. Kinderen bij wie het thuis anders is, blijven een beetje in de kou staan. Gelukkig verschijnen er af en toe leuke prentenboeken met andere gezinssituaties.

In Ik woon in twee huizen is die thematiek wel heel expliciet aanwezig, maar dat heeft wel als voordeel dat het boek geschikt is als voorbereiding bij een veranderende situatie of kinderen bij wie de situatie thuis niet zo is. Nina woont soms bij papa en soms bij mama. Vroeger was het anders, toen woonden ze nog samen, maar daarna kwam er steeds vaker ruzie tussen de twee, en veranderde de situatie geleidelijk aan.

Dit boek is geschikt voor kinderen vanaf een jaar of drie, al zullen die wel wat last hebben met de flashbacks. Marian de Smet vertelt het verhaal erg direct en zonder te betuttelen, en legt Nina's situatie op een overzichtelijke manier uit. Enkele herkenbare details zullen ervoor zorgen dat kinderen zich gemakkelijker met Nina indentificeren. Zo zal het feit dat Nina een poes en een hamster heeft, ook kinderen aanspreken die geen enkele ervaring hebben met scheiding. De Smet kiest er ook voor om bepaalde zaken te tonen in plaats van ze te benoemen. Zo vertelt de auteur niet dat Nina stout is, maar laat ze haar ondeugende dingen doen: met lippenstift kliederen of een kopje omduwen. Verder komt Nina zeker niet zielig over, maar zelfs heldhaftig ? zo klimt ze o.a. vlotjes in een boom.

De illustraties zijn tegelijk warm en functioneel. Door met verschillende technieken te werken, maakt Nynke Falsma een heel duidelijk onderscheid tussen hoofd- en bijzaken. Ze werkt hoofdzakelijk met pastel als met acryl, die zowel dekkend als verdund gebruikt wordt. Knap zijn twee pagina's waarop een moeilijk gegeven wordt uitgelegd door enkel wat belangrijk is in kleur te zetten, terwijl de rest subtiel in krijt staat.

Met de bladschikking werd heel speels omgegaan, zonder dat dit de verhaallijn stoort. Jammer is wel dat er in 2001 bij Van Goor al een boek verscheen van Claire Masurel dat dezelfde titel droeg en over hetzelfde thema ging. [Sandrine Lambert] Verberg tekst

Nina (ik-persoon) heeft gescheiden ouders. Ze vertelt hoe het is om in twee huizen te leven. Een prentenboek van de Vlaamse schrijfster die verschillende boeken met een gevoelig thema op haar naam heeft staan. Het verhaal wordt op een eenvoudige, ingetogen en gevoelige manier verteld. De tekst is in de tegenwoordige tijd, staat in een duidelijk lettertype met schreef en staat links, rechts, onder of boven op de pagina. De passende illustraties in waterverf en potlood zijn veelal als spread geplaatst en bestaan uit sfeervolle, expressieve platen in zachte kleuren met gekleurde contouren en een zachtgekleurde achtergrond. Er is dieptewerking, de tekeningen laten emoties zien. De illustraties vullen de tekst op een harmonieuze en aantrekkelijke manier aan. Het droevige thema is helaas herkenbaar voor jonge kinderen. Het prentenboek maakt het thema bespreekbaar en biedt identificatiemogelijkheden. Vanaf ca. 4 jaar.

Nina woont in twee huizen. In het ene huis woont papa, in het andere woont mama. In het ene huis speelt ze met Poes en de buurjongen, in het andere zijn de hamster en de klimboom haar het dierbaarst. Die eenvoudige maar belangrijke zaken zorgen ervoor dat Nina langzaam maar zeker haar nieuwe huizen tot haar thuizen maakt. Ooit was het anders. In de lente leefden mama, papa, Nina, Poes en hamster nog onder één dak. Door de ogen van kleuter Nina zien we hoe de warmte stilaan uit het nest verdwijnt, tot een scheiding onafwendbaar is. De herfst is een trieste periode waarin mama veel te lang met oma praat en papa een droevig spook is. Het gemis is nog steeds sterk rond Kerstmis maar bij het eerste lentelicht beseft Nina dat één ding niet verandert: de liefde van haar mama en papa voor haar. Op belangrijke momenten in haar jonge leventje zijn ze er. En dat is voor altijd. Dit eenvoudige, warm geïllustreerde prentenboek is erg dankbaar om een moeilijk onderwerp als echtscheiding aan te kaarten. Voor heel wat kinderen is het jammer genoeg realiteit dat ze in twee huizen wonen, net als Nina. En ook zij moeten zich weten te verzoenen met de nieuwe situatie. Maar er is tijd, minstens vier seizoenen lang. Dit boek, waarin de sfeervolle illustraties de tekst aanvullen, brengt de moeilijke momenten en het gemis eerlijk in beeld. Nina’s herkenbare relaas kan andere kinderen een hart onder de riem steken. Want de liefde tussen mama en papa is misschien niet eeuwigdurend maar die van mama en papa voor hun kind wel.
Verberg tekst