Als de zussen van Kit ziek worden door het snotneuzenvirus (myxomatose) gaan Kit en Wiete op pad naar Ursus Das aan de andere kant van de Konijnenberg om een geneesmiddel te halen. Onderweg worden de vriendjes lastiggevallen door een uil, reiger, egel, eekhoorn, poes en andere dieren. Dit is het tweede deel in de serie ‘De avonturen van Kit Kapoen’ over de konijnen Kit Wortel en Wiete Splinter, na ‘De ridders van de Konijnenberg’*. Een verhaal in twee delen, die vanuit verschillende perspectieven worden beschreven. Het taalgebruik is vrij bombastisch: ‘schuimwolken die traag voorbijdrijven in de azuurblauwe lucht.’ En het bevat te veel moeilijke en ongebruikelijke woorden als eenzaat, warande, sakkerse, minimaliseer, vooraleer, hovaardig en fezel. Op de schutbladen staat een plattegrond van De Konijnenberg en omgeving. Aan het begin worden woorden als moer, rammelaar, lamprei, bovist, wentelhol en myxomatose toegelicht. Daarna volgt er een stamboom van de familie van beide konijnen. De sfeervolle, gekleurde illustraties maken veel goed. Op het omslag staan beide konijnen in glansdruk. Een prachtig vormgegeven verhaal met een tekst die niet goed bij de doelgroep past. Voorlezen vanaf ca. 5 jaar, zelf lezen vanaf ca. 8 jaar. Verberg tekst

In deel één – Ridders van de Konijnenberg – leerde je de families Wortel en Splinter kennen. Nu schrijft het gekende duo de Bel en Bosschaert een tweede deel in de reeks. Kit en Wiete – 2 goede vrienden – spelen en luieren graag in het bos. Maar dan worden de zussen van Wiete opeens ziek. De twee jonge konijnen horen dat Ursus Das misschien een medicijn heeft. Maar daar moeten ze een gevaarlijke tocht voor ondernemen. Durven ze dit? En lukt het hen om op tijd met het levensreddende medicijn thuis te komen?

Een vlot verhaal voor jongere lezers dat voornamelijk bestaat uit tekst. Deze worden soms afgewisseld door paginagrote illustraties die een inkijkje geven in een betoverende wereld. Bosschaert heeft een mooi kleurgebruik waardoor de lezer meegezogen wordt in deze wereld. Ik vind het wel jammer hoe hij de dieren heeft getekend: de konijnen zijn niet zo herkenbaar en ‘vermenselijkt’. Dit stoort mij wat, maar een jonge lezer heeft hier mogelijk geen probleem mee.

Verberg tekst