In deze herontdekte nimfenroman vlecht Boon drie verhaallijnen door elkaar: de eerste liefdeslessen van de twaalfjarige Pompon met een oudere leerkracht, haar latere lotgevallen als filmster en 'het verborgen sprookjesleven van Pomponneke'. Elke verhaallijn krijgt een eigen kleur. Daarmee is het verhaal eigenlijk al samengevat. Zoals te verwachten is de liefde tussen haar en de leerkracht gedoemd te eindigen zodra zij de onschuld van haar jeugd inruilt voor de kilheid van de femme fatale. Ze probeert carrière te maken als filmster, maar wordt toch eerder het slachtoffer van de praktijken in de filmwereld en herleid tot "een der naamloos velen", een mooi poppetje om mee te spelen: "Ik deed mijn derde ontdekking: dat deze hele gouden wereld van Filmland maar een protserig vergulde wereld was. En dan nog eentje van alleen maar schijn en hypocrisie." Hier wordt heel dunnetjes overgedaan wat zo burlesk-obsceen in Mieke Maaike's obscene jeugd zijn uitdrukking vond of zo apocalyptisch-visionair in De paradijsvogel werd opgetekend. Enige pluspunt (en reden om het boek toch in huis te halen): de mooie vormgeving, maar vooral de talloze reproducties van Boons grafische werk. [Kris Lauwerys] Verberg tekst

In 1974 verscheen in een oplage van 1 exemplaar het boekje 'Petite Fleurke', een broeierig erotisch boekje waarin diverse verhaallijnen door elkaar zijn verweven. Het schetst de herinneringen van de meester van een jongensschool, die in de bus verliefd wordt op het meisje Pompon, dat al gauw minder onschuldig blijkt dan ze aanvankelijk leek. De uitgave was door Louis Paul Boon gemaaakt voor zijn uitgever Reinold Kuipers, uit eerbetoon. Boon had de ambitie om deze pikante herinneringen van een schoolmeester te verwerken tot een heus boek, onder de titel 'Eenzaam spelen met Pompon'. Het is er niet van gekomen, en voor zover hij er werk van maakte, publiceerde hij dat al in zijn column in de Vlaamse krant Vooruit. Martine Cuyt en Jeroen Olyslaegers reconstrueerden begin jaren negentig de geplande uitgave, voorzagen die van aantekeningen en vonden geen uitgever. Nu is deze editie (zonder aantekeningen), maar wel met kleurige collages en schilderingen van Boon uitgegeven in een mooi uitgegeven boekje, dat tekstueel intussen geen hoogtepunt is in het werk van de Vlaamse schrijver (1912-1979). Ruime druk in vier kleuren. Verberg tekst