Luke Warren heeft heel zijn professioneel leven gewijd aan de gedragsstudie van wolven. Hij schrijft er boeken over, bestudeert op een bijzonder intense manier hun gewoonten en hij leefde zelfs voor langere perioden met een roedel wolven in de bossen van Canada. Luke verstaat beter een wolvenleven dan het leven van zijn eigen gezinsleden. Niet moeilijk dat zijn vrouw Georgie hem heeft verlaten en hertrouwd is met de advocaat Joe Ng. Niet moeilijk dat zijn zoon Edward op zijn achttiende wegvluchtte van huis naar Thailand, totaal vervreemd van zijn vader. Alleen dochter Cara woont nog bij haar vader. Dan komt er een telefoontje: Luke is zwaargewond na een ongeval waarin ook zijn zeventienjarige dochter Cara betrokken is. Luke is in een diepe coma en heeft zeer zware hersenbeschadiging. Georgie contacteert Edward en deze keert onmiddellijk uit Thailand terug. Edward en Cara (ook gewond, maar niet levensbedreigend) moeten belangrijke beslissingen nemen, ze staan voor hartverscheurende keuzen: mag Luke sterven of moeten ze wachten tot hij uit zijn coma ontwaakt, iets wat volgens de behandelende neuroloog haast onmogelijk is. Waardig sterven is dan ook meteen het centrale thema in Voor de wolven. Edward en Cara staan lijnrecht tegenover mekaar.
In dit boek gebruikt Jodi Picoult de structuur van verschillende vertellers. Elk hoofdstuk wordt verteld vanuit een van de personages, Edward, Cara, Georgie, Joe Ng, en andere. Om de plot ook enige spanning te geven, komen er steeds meer geheimen van de verschillende personages naar boven. Luke, de man om wie alles draait, wordt op een andere manier gepresenteerd in het boek. Hij is geen verteller. Al in het eerste hoofdstuk ligt hij in het ziekenhuis in een diepe coma. Gaandeweg leren we Luke kennen via de andere personages, maar ook via uittreksels uit zijn boek, memoires over zijn langdurige verblijf bij een roedel wolven. Dit laatste neemt Picoult ook als handvat om inzichten mee te geven over relaties en familiebanden. Jammer genoeg werkt dit niet. Het gevolg is wat simplistisch gepsychologiseer, een hoop clichés over het individu en zijn plaats in de groep. Ook de personages worden zonder veel diepgang uitgewerkt. Het gaat om weinig complexe karakters, ze dienen alleen maar om de tegenstelling in verband met het hoofdthema duidelijk te stellen. Edward is absoluut voor levensbeëindiging, Cara is radicaal tegen. Dit gebrek aan nuance maakt identificatie met de personages moeilijk, zelfs Lukes lot beroert de lezer niet echt. Toch kan Voor de wolven een aantrekkelijk boek zijn voor een lezerspubliek dat op zoek is naar vlotte verhalen zonder veel dubbele bodems. [Marita Dries] Verberg tekst

De Amerikaanse bioloog Luke Warren heeft voor een leven tussen de wolven gekozen om ze te bestuderen Zijn vrouw Georgie kon de eenzaamheid niet aan en heeft hem verlaten, Luke’s zoon Edward vlucht naar Thailand nadat hij over zijn homoseksualiteit heeft verteld. Alleen Cara, de dochter, kiest voor haar vader. Na een auto-ongeluk waarbij Luke niet meer uit zijn coma zal ontwaken, komt het gezin bij elkaar om een ingrijpende beslissing te nemen. De hoofdpersonen vertellen in afwisselende hoofdstukken, in een eigen lettertype (deels cursief), hun verhaal waardoor de karakters duidelijk naar voren komen. De verteltoon is aantrekkelijk met rijke zijwegen en achtergrondinformatie, vooral het gedrag van wolven wordt boeiend beschreven. De auteur van vele bestsellers heeft dit verhaal gebaseerd op het leven van Shaun Ellis, bekend als de 'Wolf man' en trekt parallellen tussen het groepsleven van wolven en een gezin. Met leesgids met discussievragen en een interview met Jodi Picoult. Kleine druk.