Lore woont met haar ouders en kleine zus Liesje in het plaatselijk café van het kleine grensdorp Koewacht. De rust wordt er brutaal verstoord als het dorp tijdens de Eerste Wereldoorlog letterlijk doormidden gesneden wordt door een prikkeldraad. Van de ene dag op de andere worden families en vrienden van elkaar gescheiden. Niemand mag de grens over, en Lore kan haar vriendje Bert, die op Nederlands grondgebied woont, niet meer ontmoeten. Ook Liesje, die bij oma logeert, kan niet meer naar huis komen. De kerk van het dorp staat in België, de meisjesschool in Nederland, en Lore kan dus niet meer naar school. De smokkelaar Voske brengt brieven voor familieleden en vrienden over de grens. Hoe langer de oorlog duurt, hoe grimmiger de sfeer en hoe hardvochtiger de Duitse soldaten worden. Lore wordt verkracht en er vallen verscheidene doden onder de smokkelaars en burgers die het wagen om de grens over te steken. Het wordt dan ook steeds gevaarlijker voor Voske en de andere smokkelaars om brieven, informatie en goederen naar de andere kant te krijgen. Ondanks alle tegenkantingen wordt de verliefdheid tussen Lore en Bert sterker, en samen zijn ze de vijand te vlug af.

Het verhaal is chronologisch opgebouwd en wordt verteld vanuit het standpunt van Lore, Bert en Voske. Het boek schetst een realistisch beeld van het leven in een grensdorp tijdens de Duitse bezetting. De auteur is karig met beschrijvingen, zodat de lezer zich moeilijk een beeld kan vormen van de personages en hun omgeving. Het duurt dan ook even vooraleer je echt in het verhaal kan kruipen, en echt spannend wordt het op geen enkel moment. Wanneer Lore en Bert op de vlucht zijn voor de potentiële moordenaar van Lore wordt de spanning verbroken door een zin als: "Het was hier vredig. De vogels kondigden de nieuwe dag aan." Je kunt je als lezer moeilijk voorstellen dat zulke gedachten door het hoofd gaan van een opgejaagd, angstig meisje in een uiterst gevaarlijke situatie.

Deze paperback over verliefdheid en smokkelen tijdens de Eerste Wereldoorlog is geschreven voor kinderen vanaf twaalf jaar. Voor deze leeftijdsgroep is het echter nogal zwaar op de hand, speelsheid of humor zijn hier ver te zoeken. De omslagillustratie spreekt bovendien niet echt tot de verbeelding. Het musje op de prikkeldraad verwijst wel naar de vraag van Lore waarom vogels niet sterven door de elektrische prikkeldraad en mensen wel.

Hedwig Van De Velde was leraar Nederlands en geschiedenis en schreef al een aantal historische jeugdromans. Voor Een lied voor Lore inspireerde hij zich op het oorlogsdagboek van Dr. Leon Van Haelst, in die tijd schepen van Stekene en huisdokter. Van Haelst had familie en vrienden aan beide zijden van grens en was dus een betrouwbare bron. Dit boek is zonder twijfel waarheidsgetrouw geschreven en vormt een uitstekende aanvulling op de handboeken tijdens de geschiedenisles. [Ine Bancken] Verberg tekst

Een oorlogsverhaal dat gebaseerd is op het oorlogsdagboek van Leon van Haelst. Het is het verhaal van het grensdorp Koewacht waar tijdens de Eerste Wereldoorlog door de Duitsers de grens dwars doorheen wordt gelegd, door een onder stroom gezet prikkeldraad. Families worden zo van elkaar gescheiden, kunnen niet meer naar de kerk of niet meer naar school. De liefde tussen Lore, dochter van de plaatselijke cafébaas (België), en Bert (Nederland) wordt erg op de proef gesteld. De personages worden levensecht neergezet, intriges zijn aan de orde van de dag, evenals smokkeltochten. Het verhaal in korte hoofdstukken geeft een levendige inkijk in het dorpsleven. Hoewel het eerst wat op gang moet komen, wordt het gaandeweg boeiender en spannend geschreven. De Vlaamse auteur weet met haar taalgebruik een gemoedelijke sfeer neer te zetten. Bevat kaartje van het grensgebied. Boeiend jongerenboek over een bijzondere periode in een dorp dat drie eeuwen daarvoor nog één gebied was. Vanaf ca. 14 jaar.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd Koewacht, een klein dorpje op de grens van België en Nederland, in twee stukken gesneden door een zogenaamde ‘dodendraad’, een onder stroom gezette prikkeldraad, die heel wat slachtoffers maakte. De kerk stond in het Belgische stuk, de meisjesschool en het kerkhof lagen op Nederlandse bodem, en dat leidde tot heel wat problemen, want Nederland was neutraal. Families en vrienden werden van elkaar gescheiden. De grens bleef potdicht, en de oorlog bleef duren. Enkel smokkelaars waagden zich met gevaar voor eigen leven over de grens. Naarmate het einde van oorlog, en dus ook de nederlaag, naderbij kwam, werden de Duitsers grimmiger en genadelozer. De situatie leek vaak uitzichtloos. En het einde van de oorlog betekende niet het einde van alle problemen, want er waren aan beide kanten diepe wonden geslagen. Voor dit boek baseerde de auteur zich op het oorlogsdagboek van Leon Van Haelst, die wethouder-burgemeester was van Koewacht tijdens W.O.I. Dat leidt tot een nauwgezette beschrijving van het oorlogsverleden in een klein grensdorpje. Lore en Bert zijn stiekem op elkaar verliefd: Lore woont op Belgisch grondgebied, Bert in Nederland. Ze gaan samen naar school, maar daar komt een eind aan als de Duitsers de grens afsluiten. Hun liefde vormt de rode draad doorheen het boek, en geeft de auteur de gelegenheid om het leven tijdens de oorlog minitieus in beeld te brengen. Het is een echt liefdesverhaal, zij het met een open einde, maar wel vol levensechte personages, spannende smokkelverhalen en mysterieuze intriges. De auteur besteedde heel wat aandacht aan een rake typering van de personages en hun onderlinge relaties. Zo wordt er een mooi – maar niet altijd fraai – beeld geschetst van de ware aard van de mens. Een mooi boek.

Verberg tekst