Lola heeft de mooiste wol van de wereld, en verzorgt die dagelijks urenlang. Vol trots paradeert ze daarna door de wei, bewonderd door iedereen. Maar als ze op een dag naar de kapper moet, is ze daarna net zo kaal als ieder ander. Als het na lang wachten eindelijk weer is aangegroeid, blijkt haar vacht ‘een wolwirwar’ geworden. Lola huilt daarover van verdriet. Maar dan valt er plots een piepklein eitje op haar kop. Niet veel later zal Lola’s egocentrisme hierdoor omslaan in een warm moedergevoel. Derde prentenboek van deze auteur die in eerdere uitgaven ook al dieren centraal stelde die ‘vreemd’ zijn. De vrolijke, grappige en sprekende illustraties zijn een genot om naar te kijken. De levensgrote spiegel waarin Lola zichzelf bewondert op de eerste pagina’s, heeft aan het eind plaatsgemaakt voor een sofa waar al haar vrienden op zitten. En waar eerst een foto van haar oude zelf boven de ladekast hing, prijkt er nu een van haar én het vogeltje. Een qua aantal woorden mooi klein gehouden en in goede zin heerlijk ‘wollig’ verhaal, waarin altruïsme de hoofdpersoon als het ware letterlijk toevalt. Goed geschreven en met puike illustraties. Eerder verschenen van de auteur 'De krokodil die niet van water hield' en 'De koe die in een boom klom'*. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst