Erasmus schreef oorspronkelijk Colloquia om leerlingen op een aangename manier Latijn te leren spreken. Toen ze buiten zijn weten gepubliceerd werden, bezorgde hij een vernieuwde en uitgebreide versie, die niet alleen taalvaardigheid maar ook de algemene opvoeding beoogde. De opeenvolgende uitgaven vulde hij telkens met nieuwe dialogen aan en die waren duidelijk ook voor een volwassen publiek bedoeld.

De godsdienst blijkt een bijna onuitputtelijke bron van discussie. Erasmus verdedigt soms de juiste interpretatie van een bepaalde bijbelpassage en laakt de handel in aflaten (zoals Luther) en de pelgrimstochten (waarvan men meestal slechter terugkeert). Vaak neemt hij het decadente gedrag van monniken op de korrel: ze zijn hebzuchtig en dom, en sommige bedelmonniken "beroven goede vrouwen om hun geld aan gemene hoeren te verspillen". Er zijn zelfs abten die menen dat "omgaan met boeken de mensen gek maakt" en voor wie het geluk bestaat uit "slapen, lekker eten en drinken, doen wat je wilt, geld, aanzien". Een opvallend aantal dialogen houdt verband met de positie van de vrouw: hij verdedigt hun intellectuele vorming, hij raadt hen aan niet overhaast te huwen of in het klooster te gaan ("de gelofte van slavernij" af te leggen) omdat het in beide gevallen om een onomkeerbare stap gaat. Verder heeft hij het nog over het zinloze en onchristelijke van het oorlogvoeren en over de gebreken van de gewone man, zoals bijgeloof en lichtgelovigheid, ijdelheid en bedrog. De inhoud van de dialogen varieert van eenvoudige gesprekken van kinderen tot gedachtewisselingen waarin volwassenen hun standpunt verdedigen. Het zijn amusante en levendige dialogen, vol humor, ironie en maatschappijkritiek, die ook in de vertaling goed tot hun recht komen. Het is niet te verwonderen dat dit werk overal in Europa veel succes kende, maar veel kritiek van theologen uitlokte. Bij elk gesprek hoort een korte inleiding die het belang van de dialoog omschrijft, de namen van de personages verklaart en werken over hetzelfde onderwerp vermeldt. De noten wijzen op overeenkomstige passages, op citaten (klassieke literatuur, bijbel, kerkvaders) en verklaren historische realia. De inleiding geeft interessante informatie over het werk, maar gaat niet in op het leven van de auteur of op zijn andere werken. Het cijfer 1 op het omslag laat vermoeden dat het om een reeks gaat, maar daarover is verder niets vermeld. [Jef Ector] Verberg tekst

De 'Colloquia' van de humanist Erasmus lijken vaak voor deze tijd geschreven te zijn, zo modern als ze aandoen. Dit geldt zeker voor de keuze die Jeanine De Landtsheer maakte. Ze verzamelde de gesprekken die betrekking hebben op vrouwen, al dan niet met betrekking tot hun relaties tot mannen. Erasmus pleit er bijna altijd voor dat vrouwen hun problemen oplossen door op verstandige wijze erover te praten. In dit opzicht lijken de gesprekken wel op de raadgevingen die je vindt in hedendaagse populaire bladen. Ook daarin wordt vaak gewezen op het aangaan van gesprekken met partners. Toch is er enig verschil: Erasmus wijst erop dat er alles aan gedaan moet worden om echtscheiding te voorkomen, want in die tijd waren de gevolgen daarvan voor de vrouw niet te overzien. Hij dringt er dan ook op aan dat de vrouw het de man toch zoveel mogelijk naar de zin moet maken om hem tot andere gedachten te brengen. Ondanks dat zullen vrouwen van deze tijd zich voor een groot deel kunnen vinden in zijn raadgevingen. De vertaling is zodanig dat alles op een prettige manier wegleest. Op het einde worden per hoofdstukje wat verklarende noten gegeven: bepaalde situaties uit de zestiende eeuw vragen nu eenmaal om verduidelijking. Gebonden uitgave op pocketformaat; kleine druk. Verberg tekst