Een Roma zigeunerjongen wordt naakt en vermoord aangetroffen op een Brusselse bouwwerf. De Brusselse commissaris Goris en zijn rechterhand Pauwels begeven zich in het gesloten zigeunerwereldje. De tweede verhaallijn van De Gideonsbende draait rond een jongen die Goris in een vroeger boek uit het Amsterdamse homomilieu heeft weggehaald. De verbijstering en verontwaardiging zijn groot wanneer de jongen en zijn vriendin in elkaar geklopt worden, waarschijnlijk door homohaters. Goris krijgt bij zijn eerste zaak bruikbare tips van een jongetje uit het milieu en die leiden hem naar Oostende, waar hij dankzij zijn intuïtie nog twee lijken vindt op een bouwwerf. En laat de eigenaar nu net dezelfde zijn van de werf in Brussel. Toeval bestaat niet, vermoedt Goris. In de aanval op zijn jonge beschermeling heeft hij weinig of geen aanwijzingen, maar daar komt tegen het einde van het boek, een onverwachte doorbraak.
Christian De Coninck, zelf commissaris en woordvoerder van de politie in Brussel, is met De Gideonsbende al aan zijn vijfde detective met dezelfde hoofdpersonages toe, en als ervaringsdeskundige weet hij natuurlijk waarover hij spreekt. De auteur bespeelt het genre goed. Twee plots, netjes naast elkaar geplaatst, die raakpunten vertonen. Heel soms wordt de lezer op het verkeerde spoor gezet, maar in hoofdzaak verloopt de verhaallijn rechtlijnig en chronologisch. De auteur verwacht niet al te veel inspanning van de lezer. Ten tweede speelt hij gretig in op het gevoel van de lezer door Goris empathie en sympathie te laten voelen voor een klein Roma-boefje dat, hoe kan het ook anders, een slachtoffer is van omstandigheden. Goris zelf kan niet veel misdoen in de ogen van de auteur en de lezer: hij is immers ook iemand die al het een en ander heeft meegemaakt (zelf slachtoffer van kindermisbruik) en er nu nog angstdromen van heeft. Maar tegelijkertijd is hij ook het levende bewijs dat alles wel goed kan komen in het leven: een charmante, attente vrouw en een schattig zoontje. Het perfecte gezinnetje.
Om nog maar een paar clichés aan te houden: zijn tegenspelers zijn een bullebak van een aannemer en zijn al even arrogante advocaat, maar het wordt de lezer al snel duidelijk dat de daders elders moeten worden gezocht. En om de vinger aan de pols van de maatschappij te houden, speelt De Coninck gretig in op actuele thema’s die in de media opduiken: het probleem van de onverzettelijke Roma en gaybashing. Het lijkt allemaal klinisch koel en overdacht, maar dit is gewoon een redelijk, zeer vlot leesbaar boek. Het is en blijft echter een oppervlakkig tussendoortje voor de meerwaardezoeker. Na een sterk debuut, glijdt De Coninck stilletjes af naar een Aspe-niveau.
[Chris Vandenbroucke] Verberg tekst

Nieuw deel in de serie politieromans rondom commissaris Stijn Goris en zijn assistent inspecteur Stef Pauwels. Kort voordat op een bouwwerf in Brussel een koker met beton zal worden volgestort, wordt daarin het naakte lichaam van een kind gevonden. Met enige moeite wordt de jongen geïdentificeerd: Kristian behoorde tot het Romavolk en was afkomstig uit Roemenië. Hij moest voor zijn ouders uit stelen gaan met twee kompanen. Maar waar zijn die andere twee gebleven? Ondertussen doorkruist een groep jongemannen Brussel om dieven, daklozen en homoseksuelen in elkaar te slaan. Stijn Goris wordt er persoonlijk bij betrokken, wanneer twee van de slachtoffers goede bekenden van hem zijn. Het vermoeden ontstaat dat Kristian ook een van hun slachtoffers was. De auteur is zelf commissaris en woordvoerder bij de Brusselse politie; hij weet dus waarover hij schrijft. Zijn schrijfstijl is sober, de karaktertekening van de personages kan beter. De huiselijke situatie van de hoofdpersonen speelt maar een marginale rol, de erotiek komt wat braaf over. Niettemin toch een spannend verhaal. Normale druk. Verberg tekst