Dat Bolbliksem nog net als een jeugdboek kan worden geklasseerd, heeft wellicht meer te maken met het feit dat het hoofdpersonage een jaar of 14 is, dan met de inhoud of het verloop van het verhaal. De roman doet immers van begin tot eind een beroep op een lezer die de redelijk moeilijke materie en het hoge criminaliteitsgehalte aankan. Die lezer -- volwassene of jongere -- zal zich hoe dan ook ruimschoots gewaardeerd voelen door de auteur, door de schitterende en volmaakte manier waarop hij het verhaal heeft uitgezet en neergeschreven. De oom/voogd van Alex Rider overlijdt in mysterieuze omstandigheden. Alex pikt de verklaring niet die hij van de werkgever van zijn oom krijgt en gaat op onderzoek uit. Daarbij komt hij terecht in de bank waar zijn oom werkte; die blijkt een dekmantel te zijn voor een geheime dienst: de M16. Alex' oom was een spion en kwam om bij een van zijn opdrachten. Alex wordt vervolgens onder druk gezet om diezelfde opdracht tot een goed eind te brengen: hij moet, zogezegd als winnaar van een wedstrijd, een paar dagen gaan doorbrengen bij Herod Sayle, hoofd van SayleCom. SayleCom is de producent van de Bolbliksem, een nieuwe, revolutionair uitziende en functionerende computer, waarvan elke middelbare school in Engeland er binnen enkele dagen één zal krijgen. Een schenking van het bedrijf? De M16 vermoedt dat er meer achter zit en probeert te achterhalen wat. Alex moet een loodzware opleiding doorworstelen, wordt vervolgens uitgerust met allerlei aantrekkelijke spionagesnufjes (o.a. een Game Boy waarbij elke spelletjescassette specifieke communicatiemogelijkheden biedt) en begeeft zich dan in het hol van de leeuw. Alex laat zich van een bijzonder ondernemende kant zien, wordt van meet af aan bedreigd, komt op een bepaald moment de bevindingen van zijn oom op het spoor en die leiden hem tot de confronterende ontdekking van waar SayleCom echt mee bezig is.
Een spannende, moderne thriller. Hier een daar wat overdreven maar over het algemeen ingenieus, intrigerend, gevarieerd, met uiteenlopende en perfect getypeerde personages, en afgewerkt tot in de kleinste details... Vertaal door Annemarie van Ewyck. [Marleen Colpin] Verberg tekst

Alex Rider is veertien jaar, als hij door de plotselinge dood van zijn oom (én voogd) Ian ineens alleen staat in de wereld. Met de ontdekking dat Ian door moord om het leven is gekomen, begint een heel spannend geschreven spionageroman voor jeugdige lezers. De sfeer doet aan de James Bondfilms denken: nuchter, een heel inventieve hoofdpersoon, bloedstollende situaties, compleet met 'net zulke' speciale effecten om tegenstanders uit te schakelen. De gruwelijke opzet is om duizenden prachtige computers - type 'Bolbliksem' - aan de Engelse scholen cadeau te doen; ze zijn echter voorzien van een verschrikkelijk en dodelijk virus. Uiteraard mislukt dit plan, maar wel heel erg op 't nippertje. De omslagtekening laat enkele kwallen zien; het gevaarlijkste exemplaar, het 'Portugese oorlogsschip', speelt in dit boeiende boek een macabere rol. De Engelse auteur heeft een hele reeks van dit soort boeken op zijn naam staan; daarnaast heeft hij vele sagen en mythen uit de hele wereld herverteld. Vanaf ca. 13 jaar. Verberg tekst

Alex is veertien als zijn oom vermoord wordt. Op straffe van plaatsing in een tehuis –Alex’ ouders zijn verongelukt toen hij heel klein was– dwingt de Britse geheime dienst hem om de missie van zijn oom, een geheim agent, af te werken. Na een loodzware commandotraining vertrekt Alex naar Cornwall, waar hij op gevaar voor zijn eigen leven moet zien uit te vissen wat zijn oom ontdekt had en wat de ware bedoelingen zijn van Herod Sayle, multimiljonair en bedenker van de Stormbreaker, een revolutionaire computer waarvan hij er duizenden aan Engelse scholen wil schenken. Dit is de vijfde herziene druk van het eerste deel van de Alex Rider–serie, ook bekend onder de naam ‘Bolbliksem’. De hele serie wordt, n.a.v. het verschijnen van de film ‘Stormbreaker’, heruitgegeven en in een nieuw jasje gestoken. Daarbij wordt voor vier van de zes boeken de Engelse titel gebruikt, wat wel zo vervelend is, want in je enthousiasme voor een ‘nieuwe’ Horowitz lees je de flaptekst niet –waarom zou je?– en koop je een boek dat je mogelijk al hebt. Dit blijft echter een dijk van een boek. Het is spannend van het begin tot het einde, het houdt je aan je stoel vastgekluisterd. Horowitz is een ware meester in dit genre: actie en avontuur spatten van het blad af. Het lijkt wel een rit op een wilde achtbaan. En elk hoofdstuk eindigt op een cliffhanger, zodat je het boek in één ruk uitleest. Dit ingenieuze verhaal is verder tot in de allerkleinste details uitstekend verzorgd. Qua opbouw heeft dit verhaal –net zoals de meeste andere boeken van deze auteur– veel weg van een filmscenario. Horowitz schildert al deze ongeloofwaardige toestanden haarfijn voor je ogen. Hij doet dat zo goed, dat je je zelfs geen vragen stelt bij het realiteitsgehalte ervan. Geen wonder dat hij zelf het scenario voor de film geschreven heeft. Goede wijn behoeft verder weinig krans. Horowitz kan schrijven, dat hoeft niet meer herhaald. De verhalen spreken immers voor zich.

Verberg tekst